Extra: De vlucht ✈️

Vandaag is de vlucht. We zitten in het vliegtuig van Schiphol naar Oslo AirPort.

Vanochtend moesten we om half zeven opstaan om het vliegtuig te halen. Daarna moesten we alles inladen in een busje dat we hadden gehuurd. We nemen 10 koffers en mijn harp mee.

Mama heeft verteld over de snufjes in ons nieuwe huis. Ze hebben een ijsblokjesmachine, daar doe je water in en dat floept er dan als ijsblokje weer uit. Ik snap alleen niet waarvoor dat nuttig is in het Hoge Noorden. Het is daar al koud genoeg!

Mijn oma Marjan vind het lastig dat we gaan. Zij, mijn oom Marijn, mijn nichtje Arella en Aïde (de vrouw van Marijn) kwamen mee naar het vliegveld. Zij in Nederland zouden zo’n ijsblokjesmachine wel handig vinden. Maar ik denk niet dat ik veel ijsblokjes ga eten, eerlijk gezegd.

En we hebben 2 kranen. Ik geloof dat het een mooi huis is. Over de tuin weten we helemaal niks, behalve dan dat er waarschijnlijk een zandbak staat.

Mama was in de winter wezen kijken en toen lag alles onder de sneeuw. Ik ben benieuwd of er echt een zandbak staat. Het vorige gezin dat er woonde heeft drie zoons. Maar de oudste is ouder dan ik (ik ben 9). Als de zandbak er staat, hadden ze waarschijnlijk geen zin om ‘m weg te halen. Want ik denk niet dat die jongens het nog leuk vinden om in de zandbak te spelen. Ik zal snel genoeg zien of de zandbak er is, nu is het zomer.

Wat wel jammer is; het vliegtuig had meer dan een half uur vertraging. Mijn slipperbandje brak alleen tijdens de reis. Verder ging de vlucht goed. Tot de landing. Het vliegtuig kantelde een stukje en toen viel mijn flesje water om. Maar dat is niet zo heel erg.

Ik kijk nu uit op Oslo’s mooie heldere water tijdens de landing. De wolken zijn werkelijk fantastisch, nog mooier dan de vorige keer. Het zijn niet van die wolken die je altijd in Minecraft ziet, die zijn plat, klein en hoekig. Maar ze zijn bol, groot, en ze lijken net op geklopt eiwit. Ze zijn geweldig vanuit de lucht.

Nu zit ik op het vliegveld van Oslo AirPort en ik heb mijn sandalen uit een koffer opgedoken. We moeten erg lang wachten op het vliegtuig naar Tromsø, ook al hebben we vertraging. Het vliegveld van Oslo is heel mooi. Vorige zomervakantie, toen we op verkenningstocht in Tromsø gingen, waren we ook op Oslo AirPort, maar toen waren ze nog bezig met verbouwen.

Maja zit in een speelgoedvliegtuig-klimding te klimmen en probeert de andere kinderen daar te verstaan. Ik heb een lange broek, gympen en sokken aangedaan, want in Tromsø is het vandaag tussen de 12 en de 15 graden Celsius. Daarom ga ik ook geen ijsklontjes eten, denk ik.

Het vliegtuig staat al klaar en waarschijnlijk hebben we wéér vertraging. Tromsø, ik kom eraan!

Mijn huis is heel mooi. En er staat een zandbak. De slaapkamers, de wc en de badkamer zijn beneden.

Als je mijn kamer binnenloopt staat er rechts van de deur mijn bed en links van de deur staan mijn klerenkast en mijn bureau, met kastjes erboven. Ik heb 2 toetsenborden en een muis op mijn kamer, en van papa krijg ik een scherm. Achter de deur hangen een (Noorse) wereldkaart en haakjes.

Toen we aankwamen in Tromsø ging papa de koffers en mijn harp halen. De mensen die eerst in het huis woonden haalden ons op van het vliegveld en gaven ons een rondleiding door het huis. Er was geen sleutel nodig, want de deur werkt met een code.

Als je boven aankomt, zit je in de woonkamer. Er is een mooi uitzicht op de bergen en de zee. Boven is een deur naar papa’s werkkamer en de keuken. Vanuit de keuken kan je een trap uitschuiven naar een zolder waar je niet kan staan, maar wel lekker kan zitten. Er zijn veel spellen.

We gingen bij de REMA2000 boodschappen doen. ’s Avonds FaceTimeden we met oma Marjan.

Toen we naar bed gingen gebeurde er iets dat werkelijk nooit in Nederland zou gebeuren; ik lag onder een warm dekbed, een extra deken en ik had een pyjama aan en ik had het lekker.

En wat ook raar was; het werd niet donker. Hoe ik dat weet? Er zitten kleine gaatjes in mijn luik die ik voor mijn raam kan rollen.

Groetjes, Cato