Gisteren was het opleveren van ons huis. Nu wonen we nergens meer. Ons huis is niet meer van ons. Dit huis is nog steeds van mijn opa en oma Rich en Mariëlle en het huis in Noorwegen is nog niet van ons. Behalve het opleveren van het huis hoefden we gisteren niet veel te doen. Behalve dan dat papa en mama aan het inpakken waren. Ik was bij Marieke spelen, want ik wilde haar graag nog zien, de op één na laatste dag dat het kon. Vandaag was het drukker. We gingen naar het gemeentehuis om te melden dat we hier niet meer wonen. Na een tijdje gingen papa en mama alles verder regelen en gingen Maja en ik samen een boek inleveren bij de bieb. Maja ging op de computer in de bieb, waarop je spelletjes kan spelen. Ik ging wachten op papa en mama. Na een tijdje gingen we verder naar de bank en de bloemenwinkel. Die zijn naast elkaar. Eerst gingen we naar de bank. We wouden een rekening openen voor Maja en mij, maar de meneer die achter de balie zat vertelde ons dat ze de kluis waarin de pasjes lagen niet open kregen en we dus tijdelijk geen rekening konden openen. Nu laten we ons zakgeld hier, dat is veel te zwaar voor in een koffer. Er mag 23 kilo in een koffer en we mogen p.p. twee koffers meenemen. Toen ik dat aan Oda van nummer 1a vertelde, zei haar moeder Mieke dat Oda minder dan 46 kilo woog, dus dat Oda wel mee zou kunnen. Maar toen vertelde ik dat het de helft van het gewicht per koffer was, deed ze het toch maar niet. Ik vind het wel jammer dat ik iedereen achter moet laten in Nederland, mijn vriendinnen Marieke, Jasmijn, Iris, Emma, Cato (we zaten met 2 Cato’s in de klas), Flore, Amélie en Eveline. Maar ook al mijn familie en de mensen die we kennen. Toen we met missie bank klaar waren, gingen we bloemen kopen voor Fati, de schoonmaakster bij papa op kantoor en voor de buurvrouw van Rich en Mariëlle omdat die wakker was geworden toen papa en mama midden in de nacht koffers gingen dragen naar het huis van Rich en Mariëlle. Toen zetten we papa af bij zijn kantoor. En daarna aten we ijs. Dat was heerlijk op zo’n warme dag als deze. Ik zal snel van de eeuwige hitte af zijn, in Noorwegen boven de poolcirkel! Maar in Nederland is het heel heet, dus genoeg reden om een ijsje te eten. Toen we onze ijsjes op hadden gingen we naar onze oma Ria, de moeder van Mariëlle. Het was rond lunchtijd en ze waren aan het eten. We gingen met oma in een ander kamertje zitten en deden een spelletje. Na een tijdje gingen we weer naar het huis van Rich en Mariëlle om te lunchen. Nadat we gegeten hadden belde ik Marieke op om te vragen of ze zin had om hier te komen spelen. Dus de rest van de middag speelden we totdat Marieke weer naar huis moest. We aten en we werden nog gebeld door mijn oma uit Zutphen.
Groetjes, Cato